ممکن است که شما در روابط عاطفی خودتان یک سری ویژگی های خاصی را در مورد همسر خودتان بپذیرید و در عین حال فقط وی را تحمل کنید.
البته این امر منجر به شناخت تفاوت های موجود مابین پذیرفتن و تحمل کردن می شود تا در نتیجه بتوانید مابین آنها تمایز قائل شوید.
پذیرفتن یا تحمل کردن همسر
کیو اولور[۲] به عنوان موسس یک مرکز رابطه ای و نویسنده کتاب اسرار مربوط به زوجین خوشحال[۳] گفته است که
“زمانی که ما یک رفتاری را تحمل می کنیم، ما همچنان نسبت به آن رفتار عصبی، ناامید و متنفر هستیم. با این وجود در زمانی که همسرمان را می پذیریم، از تمام موارد منفی مربوط به وی چشم پوشی می کنیم – در این شرایط هیچ نوع عصبانیت، ناامیدی و تنفری وجود ندارد.”
کیو اولور[۲]
وی گفته است در زمانی که شما همسرتان را با تمام شرایطی که دارد می پذیرید، یا یک مورد خاصی را در مورد وی می پذیرید، این احساس را خواهید داشت که:
“من این را به عنوان یک بخش کوچک از یک پکیج بزرگتر انتخاب کردم که شما می باشید. من به این نتیجه رسیدم که این مورد در رابطه با شما کارایی دارد و من این مورد را به عنوان یک بخش کلی از شما پذیرفتم و نمی خواهم که آن را تغییر بدهم.”
کیو اولور[۲]
برای مثال وی گفته است زوجینی که یک نفر از آنها ولخرج می باشد و طرف دیگر پس انداز کننده می باشد، مورد تحمل شده توسط فرد ذخیره کننده عبارت از خرج کردن خود بخودی و بی مسولانه می باشد، در حالیکه فرد ولخرج کننده، خساست و عدم توانایی بی اختیارانه را برای انجام دادن تحمل می کند.
از تحمل کردن به سوی پذیرش همسر مشاورکو
از تحمل کردن به سوی پذیرش همسر مشاور کو
از تحمل کردن به سوی پذیرش همسر
با این وجود، اولور بر روی زوجین کار می کند تا رفتار تحمل کننده را به یک رفتار مورد پذیرش تبدیل کند، و حتی بعدا از این شرایط قدردانی کند. وی بیان کرده است
“زمانی که یک فرد می تواند رفتاری را در نظر بگیرد که تحمل می کند و نسبت به تبدیل آنها به یک مورد مثبت شناخت پیدا کند، در اینصورت زوجین می توانند تا مرحله فراتر از پذیرش پیشرفت کنند و از رفتار خودشان قدردانی کنند.
اولور
برای مثال، فرد ولخرج از رفتار همسر خودش در زمینه پس انداز کردن برای آینده و نگرانی برای امنیت قدردانی می کند، در حالیکه فرد پس انداز کننده نسبت به خود انگیخته بودن همسرش و لذت بردن از زندگی قدردان می شود.”
اولور
در ادامه یک سری روشهایی بیان شده است که با استفاده از آنها نه تنها می توانید همدیگر را تحمل کنید، بلکه همدیگر را هم بپذیرید.
همسر خودتان را بر اساس شرایط و ویژگی هایی که دارد بپذیرید
هر شخصی دارای ویژگی ها و خصوصیاتی می باشد که ممکن است شما دوست نداشته باشید، ولی زمانی که شما یک فرد را می پذیرید، در واقع شما تمامی موارد “بد” و خوب وی را می پذیرید.
دکتر رمای دورواسولا[۶] به عنوان یک روان شناس بالینی مجاز، استاد روان شناسی و نویسنده کتاب آیا باید بروم یا باید بمانم: نگه داشتن یک رابطه خودشیفتگی[۷] معتقد است که
“پذیرش باعث نمی شود که من بخواهم این مورد یک موضوع متفاوتی باشد.”
دکتر رمای دورواسولا[۶]
وی گفته است که:
“در واقع پذیرش و عامل اصلی آن عبارت از ایده ای می باشد که در رابطه با خود شخص می باشد – و شما باید با این موارد متناسب باشید. همچنین ‘تحمل کردن’ دقیقا به این معنا نمی باشد که ‘من با طرز تفکر همسرم هیچ مشکلی ندارم’”.
دکتر رمای دورواسولا
همسر خودتان را بر اساس شرایط و ویژگی هایی که دارد بپذیرید مشاور کو
همسر خودتان را بر اساس شرایط و ویژگی هایی که دارد بپذیرید مشاور کو
شما نیازهای آنها را می پذیرید
در یک رابطه مشخص، هر شخصی خواسته ها و نیازهای خاصی دارد و باید امیدوار باشند که موارد انطباق یافته خواسته ها و نیازها بیشتر از موارد بدون انطباق باشد.
به همین دلیل گفته می شود که برخی از خواسته ها و نیازها متفاوت خواهند بود و در این شرایط است که نگرش شما نقش مهمی را ایفا می کند.
دکتر الیزابت کوهن[۹] به عنوان یک روان شناس بالینی گفته است که
“تفاوت مابین پذیرفتن و تحمل کردن همسرتان بستگی به عواطف و تفکراتی دارد که در رفتار شما وجود دارد. هر دو مورد تحمل کردن و پذیرفتن از بیرون به یک شکل دیده می شوند.”
دکتر الیزابت کوهن
” برای مثال، در صورتی که همسر شما در طول کل هفته با بهترین دوستان خودش باشد، شما می توانید بگویید که “فوق العاده است، امیدوارم خوش باشی”.
دکتر الیزابت کوهن
این حرف وی هم می تواند به عنوان یک مورد پذیرش و هم به عنوان یک مورد تحمل کردن تفسیر شود.
همچنین دکتر کوهن بیان کرده است در زمانیکه همسر شما بیرون می باشد، ممکن است این تفکر را داشته باشید که
“چه زمانی بر می گردد؟ دوست دارم که عجله کند. چرا آنها این برنامه را دارند؟”،
دکتر الیزابت کوهن
یا ممکن است فکر کنید که
“من خوشحالم که همسرم شانس بیرون رفتن و بودن در کنار دوستانش را دارد. من خیلی خوشحالم که همسرم در مورد نیازهایی که دارد با من صریح می باشد و من تنها شخصی نیستم که می تواند توجه وی را جلب کند و منجر به خوشحالی وی شود.”
دکتر الیزابت کوهن